Ik las vroeger altijd stripjes van guust flater. Kennen jullie die? Die jongen was altijd zo relaxed, sloom, creatief en maakte zich te weinig druk om iets. ik moest er altijd hard om lachen.
Ik zou willen dat ik na mijn onderzoek ook zo was, mentaal en fysiek. Ik kan er nu weer wat rustiger op terug kijken maar de afgelopen dagen waren niet echt relaxed.
De test zelf had ik goed gedaan, ik merkte dat ik weinig fouten maakte en de neuropsycholoog was zo’n fijne dame! Zij staat echt met stip op nummer 1!!
Ze heeft eerst wat algemene vragen gesteld, waaruit heel duidelijk bleek dat ze het begreep.
Daarna heeft ze mij uitgelegd dat de test bedoeld is om mijn grenzen over te gaan, hoe dat precies werkt weet ik ook niet. Ze pesten je dus een beetje. Dat had ik bij de eerste keer in maart 2013 achteraf zelf ook bedacht, maar daarom des te fijner dat ze het nu uit heeft gelegd. Dat waren ze in maart in Helmond vergeten denk ik.
Omdat ik de vorige keer alleen mij daarna zo rot voelde, vroeg ik hoever we dan over mijn grenzen gaan; wat zijn de grenzen van over de grenzen? Ik wilde namelijk niet mijzelf weer zo naar voelen.. Dat was het enige waar ik tegenop keek.
Het is namelijk net of ze vragen om je vingers tussen de deur te doen en dat ze vervolgens de deur dichtgooien.
Daarom zei ze ook dat ik moet aangeven wanneer ik klachten heb. Helaas ook deze keer is het niet gelukt om op tijd te stoppen. Het lijkt wel, terugkijkend op alles wat ik nu weet, of ik mijn klachten niet doorheb als ik geconcentreerd bezig ben. Ik voelde het wel een beetje opkomen, maar na een pauze merkte ik bij de zoveelste Test niet op, totdat ik klaar was en ik zei dat ik weer pauze nodig had. Uiteindelijk zijn we gestopt. Ik moest nog 4 testen. Het enige wat ik wilde was rust, ogen dicht. Niets meer. Ik was echt he-le-maal leeg.
De neuropsycholoog handelde zo goed en ze gaf aan dat ze ging kijken of ze genoeg resultaten had zonder de laatste vier. Zodat ik niet nog een keer terug hoef te komen..ik heb iig nog niets gehoord. Ik hoop het echt niet eigenlijk.
Ik heb de afgelopen dagen de test echt vervloekt, kan ik jullie eerlijk meedelen. Was ik er maar nooit aan begonnen.. Ik moest weer 8 stappen terug voor mijn gevoel. Ik had de veerkracht eigenlijk niet meer voor deze terugslag. Ik werk elke dag hard aan het verbeteren van m’n situatie, al bijna 4 maanden lang! En ik moet er zoveel voor laten! En zo geduldig zijn! En mij inhouden! En accepteren!
Ik heb wel een paar keer deze dagen echt een mental breakdown gehad. Die had ik aan het begin heel veel. Dat is gewoon zo zwaar. Gelukkig heb ik de juiste mensen om mij heen.
( heeeeeel veel dank aan jullie!!)
En dat ik gisteren nog te horen kreeg dat mijn aanloop kat niet meer in huis mag, die mijn compagnon was geworden in huiselijkheid, kon ik ff niet meer handelen.
Ik ga nu proberen om zoveel mogelijk te zijn als Guust, om mentaal boven alles te staan. En weer Koers te varen naar herstel. Ik heb dit soort doelen nu heel hard nodig!
Liefs jeanne
Geef een reactie