Heb jij wel eens niets gedaan? Je verveeld? Doelloos rondgeslenterd? Zonder te peinzen, te filosoferen?
In onze drukke levens klinkt dit lekker denk ik, als je dit zo leest op zondagavond en je je weer klaarmaakt voor een nieuwe week.
Maar wat nu als we je zouden vragen, om vanaf nu. Ja nu! Niets te mogen doen voor 6 weken. En daarbij geven we je een rem. Als je wel ‘iets doet’ krijg je klachten. Zonder dat je daar om hebt gevraagd.
Kun je je dat voorstellen? Morgen niet naar je werk (jeej, de eerste paar dagen;)) niet sporten, geen borrels, geen terras, geen kroeg, geen club. Geen massa’s. Mensen, niet shoppen, autorijden, fietsen, geen etentjes, 3x per dag een paar minuten internet en telefoon per dag maar bellen met 1 persoon, alleen wandelen.
Alleen wandelen dat mag wel. Maar wel met beperkingen. Met duizeligheid, schrikreacties en een vertraagd motoriek en reactievermogen.
Met oren die normaal geluid niet aankunnen, geen druktes, geen lachende voorbij fietsende kinderen, geen auto’s, geen glasbakken, geen bladblazers. Geen bussen, studenten, politie auto’s met sirene en fietsbellen.
Met ogen die duizelig worden als je je hoofd draait en tegelijk loopt. Een misselijke maag van de duizeligheid. Bonkende slapen van je voeten die je op de tegels plaatst tijdens het lopen. De dreunen in je hoofd van het wandelen.
Je spieren die verkrampt zijn en pijn doen alsof je griep hebt. Je gevoel van een vaatdoek te zijn, eveneens als griep gevoel.
Je geheugen die verspringt bij elke nieuwe zintuigelijke prikkel.
Kun je je dat voorstellen?
Geef een reactie