Jeanne Roeland

Bij het UMC hebben ze gevraagd om resultaten van verschillende arts bezoeken van de afgelopen jaren. Want het probleem is vooral dat ik niet alles meer goed weet..al kwam dat alleen al door het korte termijn geheugen dat wordt aangetast door een hersenschudding.( en is 5 jaar geleden!)

Ik heb uitgelegd aan de assistent dat het nogal veel is gevraagd en ben me hier bewust van,  maar het wel zou helpen om alles op een rijtje te zetten en door de bomen het bos weer te kunnen zien. En aangezien het UMC er om vraagt, een goede stok achter de deur. Rare is alleen dat de assistent zegt dat het UMC het zelf kan opvragen, zodat ik dat niet hoef te doen. En guess what, bij het UMC zeggen ze dat dat niet mag. Ik weet nu niet wat waar is, maar word moe van dit soort vragen/ antwoorden. Als iets nog verbetert mag/ kan worden, is het Eenduidige Communicatie!!

Afijn, dit moest ze overleggen met de huisarts  en daarna werd ik terug gebeld. Uiteindelijk wilde de dokter dat ik alleen m’n neurologische uitslagen kreeg. Waar ik al bang voor was en goed kan begrijpen in eerste instantie.

Maar in de afgelopen 5 jaar ben ik ook door verwezen naar psychologen, hebben ze ADHD bij mij geconstateerd, ben ik uit de eerste hulp weggestuurd na een hersenschudding ( wat de sportarts in UMC ook echt bizar vond, but it’s true!) en eigenlijk hebben we al die aantekeningen nodig om een compleet beeld te krijgen.

Tijdens mijn eerste hersenschudding had ik het namelijk niet door wat er aan de hand was. Dat lees ik nu vaker.

Mijn eerste hersenschudding:

Mijn baas was zo alert omdat ik mijn werk niet goed deed die dag en hij herhaaldelijk vroeg om simpele taken uit te voeren. Ik weet nog dat hij zei: ” Jeanne, heb je nu al die map opgezocht waar ik je om vroeg? Je reageert zo traag.. Jij had toch een bal op je hoofd gehad?” Ik: ” nee op m’n kin”. Mijn baas: ” nou ik zou toch maar eens de dokter bellen, want dat gaat niet goed daar in jouw hoofd!”

Ik was mij zelf van geen kwaad bewust. Mijn baas heeft me herhaaldelijk gevraagd om op z’n minst de  huisarts assistent te bellen om te zeggen wat er was gebeurd. Ik heb toen op zondag een bal tegen m’n kin gehad ( wel hard, want drie jaar later zei de chiropractor ” Hey jouw kaak staat scheef, ooit zeker harde klap op gehad?”) en die donderdag pas naar de assistent gebeld. Bizarre is dat ik daartussen wel veel kwijt ben aan herinneringen, het was een soort waas. Mijn baas bleef mij gelukkig sturen met ” blijf anders even thuis Jeanne, ik maak me zorgen”. Ik maakte me ook zorgen toen ik die woensdag met een meeting de helft van de werkgroep had uitgenodigd, de koffie was vergeten te bestellen, niet meer op namen kon komen, waardoor iedereen ( die ik nog wel had uitgenodigd haha:))mij aankeek, zo van: normaal regel je het tot in de puntjes..De assistent zei overigens ” milde hersenschudding, geef het een week rust”. Dat werden 6 maanden…

Destijds had ik geen flauw idee! Het rare aan een hersenschudding is dat je zelf niet in staat bent om jezelf goed te beoordelen. Vooral als je in zo’n waas verkeert. ( als je ooit nog hersenschudding krijgt, luister dan zeker naar anderen)

Dus nu wil ik from scratch terug kijken en alle puzzelstukjes bij elkaar zetten. De huisarts gaat me zo bellen, de assistent vond dat ik beter hem zelf uit kon leggen wat de meerwaarde is.

Uiteindelijk heb ik gewoon recht op m’n eigen dossier. Dus ben benieuwd.

Keep you posted!