Ok, best spannend en exciting wat er nu allemaal gaat gebeuren..
De baan is afgelopen en ik heb vrijdag al mijn spullen ingeleverd. Er komt nog wel een moment dat ik afscheid mag nemen, dus dat vind ik heel fijn! Ik kan alleen nu een borrel of afscheid etentje nog niet aan. Vooral niet als ik het middelpunt ben 🙂
Donderdag heb ik ook mijn ‘eind’ gesprek gehad bij het UMC. Eerst had ik een afspraak met de klinisch psycholoog over mijn resultaten van mijn onderzoek. Daaruit is volgens hen gebleken dat er geen sprake is van een ‘stoornis’. En die stoornis zou inhouden dat er iets kapot is in mijn hersenen. Wat betekent dat het dus wel herstelbaar zou moeten zijn!!
Daar ben ik heel blij mee, want dat is positief! En misschien moet ik nog heel veel geduld hebben en uitkijken maar het is niet zozeer beschadigd als dat het niet beter kan worden 🙂
Dus daar was ik wel blij mee! Al blijf ik kritisch want ik las zelf mijn rapport na ( ik kreeg het op papier mee) en daar stond in dat ze zeer beperkt kunnen beoordelen omdat ik de testen niet heb afgerond. Maar ik zie het als positief nieuws, want ik heb positief nieuws nodig!
Nu was ik al voorbereid op een iets minder positief nieuws, want na 4 maanden verwijzen ze mij door naar een psycholoog als vervolg behandeling.
Die leert mij dan omgaan met mijn vage klachten. Interessante keuze, na vier maanden vind ik dat echt minimaal. Daarnaast gaven ze aan dat ze de psychiater haar analyse niet geloven, oftewel, ik heb nog wel ADHD. Vervolgens vraag ik of de psycholoog waar ik dan heen wordt gestuurd wel verstand heeft van ADHD (lijkt me belangrijk dan) en dat wisten ze niet..
Mijn gevoel was vooral: “Come on, … Is dit alles na vier maanden?” Ik begon zelf nog over al mijn fysieke klachten en dat ik graag nu ook fysiek wat bezig wilde gaan, al was het maar om ‘sterker’ te worden… Maar daar wilden ze eerst niet aan. Uiteindelijk het idee van mij om ‘iets van fysio’ te doen, mocht dan wel erbij. En dan mocht ik zelf een fysio uitzoeken.
Ooit komt hier misschien een boek over;) maar ik heb besloten mijn energie niet meer te verspillen aan deze onenigheid. Ik geloof wel dat ze het beste met mij voorhebben, maar begrijpen doen ze het voor mijn gevoel niet.
Overigens stond het UMC gisteren op mijn voicemail en ze willen mij naar een neuro psycholoog sturen, want de psycholoog heeft een te lange wachtlijst. Ook een interessante verandering.. 🙂 ik ben benieuwd!
Om aan te geven dat Nederland wat mij betreft achter loopt op de kennis in Amerika over hersenschuddingen en hersenletsel, hierbij een filmpje die ik via mijn wereldwijde PCS groep heb gevonden.
Dit filmpje is voor mij echt een doorbraak, omdat dit letterlijk verteld waarom ik op een bepaalde manier reageer! En de ene keer iets wel kan en de andere keer niet! Briljant! Had ik dit filmpje maar tijdens mijn eerste hersenschuddingen mogen aanschouwen, dat had me letterlijk kopzorgen en uitleg gespaard!:-)
Nu de vraag, is het voor jullie ook een helder filmpje, als je er geen last hebt? Let me know! Ik denk dat voor mijn revalidatie team dit ook een duidelijke aanvulling zou zijn:-)
Geef een reactie