Jeanne Roeland

Ik sta voor een dilemma; ze snappen daar heel goed waar ik last van schijn te hebben. Roos, nog super dank voor de tip! Maar de keerzijde is, volgens de therapeut, dat ik mij aan het begin wel slechter door kan gaan voelen.

En ik kan dit mentaal even niet aan ben ik bang. De therapie duurt 6 weken, waarbij ik 1x per week langs kom en verder thuis veel oefeningen moet doen. Op zich wil ik wel, maar ik heb net al mijn energie in een slopend traject gestopt bij het UMC en behalve de ergotherapeut die mij heeft geholpen, was het verder een redelijke aanfluiting naar mijn mening.

Deze therapeut (wat ook een ergotherapeut is? welkom in de wondere wereld van de ergotherapie) gaf aan dat ik misselijk kan worden, duizelig, moe, hoofdpijn, etc. Overgevoelig dus voor alle zintuigen, om mij daarna beter te maken. Lees hierover meer: http://www.kennispleinnah.nl/kpnah/Informeren-Blogs/Zita-Schwab/Prikkelzzz.html#

Wat heel interessant is dat ze dit aan mij heeft uitgelegd: Ik sta eigenlijk continue in een overlevingsstand, een fight/flightmodus. Mijn spieren zijn daardoor ook helemaal verkrampt (vandaar al die pijn in mijn hele lichaam) en deze moeten weer gaan ontspannen. Als je op overlevingsstand staat wordt informatie uit je zintuigen niet goed verwerkt. Dat gebeurt dan ook met fietsen bij mij, ik word duizelig, want die stroom aan info kan mijn hoofd niet verwerken en zet dat om in bewegende rare beelden. En dat komt ook weer vanuit mijn evenwichtsorgaan en mijn proprio scepsis:

Propriocepsis is het systeem waardoor men zich bewust wordt van de standen van en standsveranderingen van het eigen lichaam. Receptoren in de huid, de spieren en gewrichtskapsels geven signalen af aan het centrale zenuwstelsel waardoor er een beeld ontstaat van het bewegen. Samen met visuele informatie en het evenwichtsorgaan is propriocepsis de basis voor de besturing van het bewegingsapparaat. 

Tekening van mijn ergotherapeut:)

Door die overlevingsstand, kan ik ook heel makkelijk mijn lichamelijke gevoel wegdrukken. Dus dat ik eind oktober uit de bocht ben gevlogen figuurlijk, vindt zij heel logisch. Mijn fight/flightmodus komt door de hersenschudding(en) en ziet de ze veel bij whiplash en hersenletsel patienten.  Door die overlevingsmodus kan ik dus ook geen tegenslagen verwerken, want ik moet al op overlevingsstand, dus alles wat er bij komt, is too much. Vandaar mijn labielheid?

Deze kreeg ik van cock en een beetje ook van yvette. Dit om de humor en zelfspot er in te houden;)

Ik ben alleen net sinds twee weken af van mijn labielheid en daar ben ik superblij mee! Ik heb wat trigger point massages gehad en mijn moeder heeft daarbij mij tegelijkertijd behandeld. Daarom zie ik er tegenop om hier aan te beginnen.

Vervolgens kom ik wel met elke term weer een stap verder in mijn zoektocht. Sensomotorische integratie even gegoogled en dit filmpje kwam ik tegen:

Terwijl ik naar tibetaanse gongen luisteren op youtube:) , kan je het filmpje kijken als je wilt weten hoe ik mij voel. Ik heb hem een stukje gekeken om te zien of het representatief is. It is 😉

Gelukkig wordt mijn situatie beter en daarom vind ik de keuze om voor de therapie te gaan een moeilijke. want ik wil geen terugval. En nog 6 weken.. voor mij is 1 dag al te lang! Ze kunnen ook niet garanderen dat het werkt.

Ik heb besloten om deze week even rust te nemen, ga aankomend weekend naar Rome (mijn tweede thuis) en even ontspannen. Weg van alle zorgen. Ik neig er naar om dan daarna wel te starten hiermee. En hoop dat ik het aan kan.