zo het is bijna een maand geleden dat ik een bericht heb geschreven en ik ontdek in een versneld tempo allerlei belangrijke dingen:
Net bij de tandarts kom ik vrolijk binnen. De tandarts ziet dat ik er beter uit zie dan eerst en begint aan de laatste twee gaatjes die geboord moeten worden. Ik voel me anders dan de vorige keren. Automatisch leg ik m’n benen rustig uit elkaar zodat mn benen kunnen ontspannen. Dat heb ik allemaal geleerd door de therapie.
vervolgesn leg ik mn handen op mn buik. en probeer ik goed te blijven ademhalen.
Maar helaas duurt het allemaal wat langer en wordt ik zenuwachtig. ik raak zelfs in mn hoofd in paniek. ik merk dat mn schouders en alles totaal verkrampt is. Ik kan me niet meer ontspannen. In mn hoofd probeer ik mijzelf te kalmeren, ‘ denk aan iets anders, afleiding, denk aan iets anders, afleiding’ is mijn mantra.
Het worden nog een paar minuten van gecomplete verkramptheid en dan zegt de tandarts eindelijk, “zo, het is klaar”.
Ze laat mijn stoel automatisch naar boven komen en ik ben helemaal duizelig. Beweeg niet, brabbel wat terug als ze vraagt hoe het gaat en ik staar in de leegte voor mij uit.
Geef een reactie