Is dit ‘herstellen’ een soort bezigheidstherapie? Het lijkt wel of er een roze olifant in de kamer staat! Iedereen ziet de olifant, maar er mag niet over gepraat worden. Want feitelijk is hij er niet. Is ook makkelijker om de olifant te negeren en wij sputteren niet zo hard tegen want zoveel energie hebben wij niet. Zo voelde ik mij heel erg alleen op dit vlak, geluk bij ongeluk met lotgenoten.
De verzekeringsarts van het UWV die confronteerde mij wel met de roze olifant. En hard ook: die bestaat niet. Jij bent niet ziek. Je doet wel therapie enzo, maar volgens hem kan ik gewoon 40 uur per week werken. Hij had mijn UMC rapport gelezen en mij wederom laten onderzoeken.
Deze UWV onderzoeker had ook mijn rapport gelezen en zodoende kreeg ik ook ‘de diagnose’ van hem dat het er niets aan de hand is met mij. Wel bijzonder, aangezien ik over zijn onderzoek van 4,5 uur 3x terug heb moeten komen, omdat ik zo moe en overprikkeld was. Maar dat is dan weer niet medisch objectiveerbaar klaarblijkelijk dat ik moe ben, niet meer op mijn benen kan staan, spraakgebrek heb en met mn hoofd op de tafel ga liggen slapen. En dat betekent ook niet dat ik niet 40 uur per week kan werken. Want 1,5 uur per week testen doen, is hetzelfde als 40 uur per week werken.
Dus nu ben ik officieel niet ziek! En zo kreeg ik na 1,5 jaar te horen bij het UWV dat ik niet meer in de Ziektewet mag. Ik ben namelijk ‘maar 21% ziek’ en ik ‘moet minimaal 35% ziek’ zijn, om officieel ‘ziek’ te zijn en in de ziektewet te mogen. Het is een ingewikkeld verhaal van het UWV en ik heb mij vergeefs in de wetgeving verdiept. Ik ga hier niet te veel op in, want dat is een verhaal apart. En mijn bezwaar ligt nu bij de bezwarencommissie van het UWV en ik krijg eind juni pas uitslag. Dit is pas echt een energievreter, sinds augustus 2014 tot en met februari 2015 mee bezig geweest. En nog steeds kom ik voor nieuwe verrassingen te staan.
Ondertussen probeer ik met moeite 2 uur per dag te werken. Dit kan toch niet de bedoeling zijn?
Geef een reactie