Jeanne Roeland

maandag voelde ik me heerlijk ontspannen, toen werd ik gebeld door het UWV. Mijn ingebrekestelling werd niet in behandeling genomen want ik had het ‘verkeerde formulier’ ingevuld.

Nou anderhalf uur later heb ik ze zover gekregen dat ik nu een brief thuis heb waarin staat dat ze hem wel in behandeling nemen.

Dat kostte mij behoorlijk wat energie en dinsdag kwam ik bij. Savonds laat begreep ik dat m’n vader terug was van het ziekenhuis. Vermeende hartklachten. Ik schrok, toen ik 17 was heb ik in de auto gezeten met de buurman, op weg naar het Antonius ziekenhuis. Niet wetende of mijn vader nog leefde, na een hartinfarct. Nu ik 31 ben, is de schrik reactie groot. Gelukkig mocht hij weer naar huis omdat het mee leek te vallen.

Woensdag stond een hoorzitting op het programma. Met een vooringenomen neuropschygoloog die destijds was ingehuurd door het UWV om bij mij een neuropsychologisch onderzoek (npo) af te nemen. Ik heb een klacht tegen de beste man ingediend. Hij luisterde niet, was vooringenomen as I said, nu had ie ook z’n mening in een objectief omderzoek verwerkt. En dat ging weer rechtstreeks naar het UWV.

Na die inspannende dag heb ik donderdag geprobeerd om mijzelf weer op te rails te krijgen. Dit kost mij veel energie. Ik fietste naar een huis van vrienden, die ik had beloofd om voor hun lieftallige katjes te zorgen. Veel dutjes en bijslapen zorgde ervoor dat ik vrijdag weer opgewekt langsging bij deze gezellige huisdieren. En toen belde de verzekeringsarts van het UWV. Over mijn bezwaar.

Een aardige mevrouw, 1 uur en 19 minuten mee gesproken. Zag ik achteraf. Zij beoordeeld oa mijn bezwaar als arts. En had wat vragen. Ze gaf toe dat ze het kort had gelezen en niet dacht dat ik recht had op een uitkering vanwege de wet. Ik moet medisch objectiveerbaar kunnen aantonen dat ik ziek ben. Aan de hand Van een Npo of mri scan. Er moet een consistentie blijken uit mijn klachten.

Ze ging er nog goed naar kijken. Maar gaf wel aan dat het lastig zou worden. Ze complimenteerde mij voor m’n bezwaar, wel slim opgeschreven. Ze betreurde mijn situatie en zei ook eigenlijk natuurlijk goed nieuws dat er niets te vinden is, totally agree. Maar ze gaf ook aan, je hebt klachten dat blijkt, maar dat kan je niet bewijzen. 6 uur per week werken, is niet genoeg om te bewijzen dat ik niet kan werken. Mijn spraakproblemen en mijn motorische problemen zijn niet genoeg om te bewijzen dat het niet met mij gaat. Een NPO van 4,5 uur in 3 weken maken, is niet voldoende om te bewijzen dat het niet met mij gaat.

Genoeg voor deze week. En ik maar denken dat het komkommertijd is! Ik ga alles verwerken en mijn emoties uiten. Als ik iets heb geleerd, dont hide the emotions!