Ik was van de zomer een weekje op vakantie in een Bed & Breakfast in the middle of nowhere in Italië. Weinig prikkels behalve lekker weer en natuur. Ik heb daar geoefend met luisteren naar mijn lichaam. Ik weet nu al 2 jaar dat ik geen goede prikkel/informatieverwerking heb van mijn zintuigen naar mijn zenuwstelsel/hersenen.
Als ik klachten voelde opkomen dan ging ik zitten in een stoel in de tuin en moest ik van mijzelf dagdromen. Niets doen. gewoon voor mij uit staren. Ik had dit gelezen in Flow Magazine en zag ook weer in het Artikel van Erik Scherder. Beiden schrijven dat Dagdromen essentieel is voor ons brein. We kunnen niet de hele dag op ‘scherp’ staan, we moeten af en toe lekker ‘uit’.
Ik moet zeggen, deze plek was ook de beste plek om voor je uit te staren en lekker weg te dromen.
Daar zat ik dan in een stoeltje en ik keek voor mij uit en liet mijn gedachten dwalen. Ik hoefde niets. Dat dagdromen maakte mijn hoofd heel fijn leeg. Op het moment dat ik weer wat afgeleid werd, voelde ik opnieuw of ik nog klachten had. Had ik dat niet dan ging ik weer wat ontspannends lezen (ik las de donald duck). En zo probeerde ik dat de hele dag door te doen. Te luisteren naar mijn lichaam, te stoppen en te dromen als het nodig was. Gewoon te ontspannen. Ik hield mijn eigen tempo aan, die normaliter veel slomer is dan mijn omgeving, maar op deze plek kon dit allemaal.
Verder ging ik elke keer uit eten (wat wil je met al dat heerlijke Italiaanse eten) en ik liet mij volledig bedienen. Mijn vriend reed mij overal heen met de auto en ik hing onderuit naast hem en lette op mijn spieren en klachten. Af en toe gingen we wandelen en we gingen lekker genieten van de omgeving. We liepen hele stukken met de hond van de eigenaresse. Af en toe bezochten we een wijnproeverij en de wijn maakte mij heerlijk rozig. Mn spieren ontspanden ook lekker van een beetje wijn. Omdat ik nergens over na hoefde te denken, kon ik nog meer ontspannen.
En zo merkte ik langzamerhand dat ik ontspande en mij soms weer even heel lekker voelde en energiek. Geen sluier aan vermoeidheid en mist in mijn hoofd.
Aan het einde van de week reden we onze huurauto terug naar het vliegveld en ik voelde mij kiplekker. Op het vliegveld aangekomen liep ik enthousiast de vertrekhal in en ik besefte mij ineens, dat ik in een drukke ruimte stond waar alle geluiden galmden, dingen werden omgeroepen over de speaker, maar ik voelde mij heel rustig. Ik schrok niet van alle geluiden.
En daar op die plek, liet ik mijn oordoppen in mijn broekzak en genoot ik van het feit dat ik die niet nodig had 🙂 Voor het eerst merkte ik het enorme verschil tussen de storende geluiden en mijn hoofd die het niet erg vond. Ik heb sindsdien veel minder last van geluid en mijn oordoppen blijven eigenlijk heel vaak thuis. Tenzij ik weer vermoeid raak, dan merk ik dat ik een enkele keer weer naar mijn oordoppen grijp om mijzelf te helpen.
Geef een reactie