Hi lieve allemaal,
Het is hier een tijd lang stil geweest want ik ronde mijn functie als voorzitter van @stichting hersenschudding af.
Dat had veel voeten in de aarde en het was gek voor mij want sinds 2012 ben ik non stop bezig geweest met awareness creeeren over pcs.
Zowel hier op social media en in al het vrijwilligerswerk wat ik deed bij @hersenletsel.nl, @hersenstichting, @hersenletsel-uitleg en talloze andere plekken.
Uiteindelijk werd @stichting hersenschudding de hoofd plek om pcs op de kaart te krijgen met behulp van anderen. Ik moet zeggen dat het wel goed gelukt is!
Alleen ik kon helaas niet alles meer bijhouden, de Facebook groepen groeiden uit hun voegen. Eerst kende ik iedereen bij naam, maar bij 1200 mensen gaat dat niet meer.
Ik kreeg steeds meer mails, vragen en verzoeken van mensen, behandelaars, onderzoekers, journalisten, verzekeraars, mantelzorgers, etc en dat werd allemaal te veel.
Het was soms ook zoeken hoe daar mee om te gaan, want sommige mensen kwamen alleen maar halen en gingen ervandoor met mijn ideeen of trokken mij leeg, dat was heel pijnlijk. Ook in de wereld van pcs zijn mensen die rot dingen uithalen.
Daar heb ik veel van geleerd en ook om gerouwd. Ik heb vaak de handdoek in de ring willen gooien.
Gelukkig kreeg ik veel hulp van veel mensen en vooral fijne reacties! Het was emotioneel voor me om afscheid te nemen van mijn rol als voorzitter van stichting hersenschudding.
En ook goed om na vijf jaar bij de stichting en in totaal negen jaar non stop bezig te zijn met dit werk op social media en in de fb groepen. De energie voelde niet meer stromend zogezegd.
Ook omdat ik steeds met drie petten opliep, als voorzitter van de stichting en op mijn blog ikhebeenhersenschudding.com deed ik vrijwilligerswerk en zelf voor mijn eigen bedrijf werkte ik ook voor dezelfde doelgroep. Ik moest ontzettend veel mijn best doen om niet in een belangenverstrengeling te verzanden en om alles gescheiden te houden. En dat koste ontzettend veel energie en vond ik ook gewoon niet leuk meer. Dus ik ben ook opgelucht dat ik nu weer verder kan met mijn plannen, nu ik mijn rol als voorzitter heb neergelegd.
Sinds afgelopen jaar liep ik daarnaast rond met een baby als kersverse moeder, coachte ik mensen met pcs, schreef aan m’n boek en deed wat projecten voor mensen met hersenletsel = beetje veel. En dat allemaal op korte nachten, kinderziektes en lockdowns.
Dus ik had wat afstand nodig, tijd om mij weer op te laden en na te denken wat ik verder wil doen. En hoe zonder mijzelf in een burn-out te werken.
Nu merk ik dat er weer ruimte ontstaat om dingen hier te delen. De aankomende tijd ga ik uitproberen welke vorm past 
Ik heb ook weer zin om dingen te delen. Dat was ik even kwijt omdat het achteraf gezien echt allemaal even teveel was en ook best vaak pijnlijk zoals ik hierboven beschreef. Een wijze les om op de rem te trappen.
Tot zover even, dit komt spontaan uit mijn pen.
Liefs,
Jeanne
Ps. M’n website heb ik ook omgegooid en daar wil ik ook mee aan de slag. Ik doe dit stap voor stap:) de foto is een screenshot van m’n website nu.
Geef een reactie